Prawo do zasilku

Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który odmówił przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia. Przez odpowiednie zatrudnienie rozumie się zatrudnienie, do którego bezrobotny ma przygotowanie zawodowe lub może ją wykonywać po uprzednim przyuczeniu do zawodu lub przekwalifikowaniu, jeżeli praca ta jest odpowiednia ze względu na stan zdrowia, a łączny czas dojazdu do pracy i z pracy środkami komunikacji publicznej nie przekracza 3 godzin. Zasiłek nie przysługuje również w wielu innych przypadkach, określonych szczegółowymi przepisami ustawy (np. nie stawienia się na wezwanie, przebywania za granicą, zwolnienia z pracy z winy bezrobotnego, odmowy poddania się badaniom lekarskim, tymczasowego aresztu, odbywania służby wojskowej, pobierania wynagrodzenia ? dochodu, odszkodowania po ustaniu stosunku pracy, renty ? zasiłku). Wysokość zasiłku jest zryczałtowana i jednakowa (wynosi 36% przeciętnego wynagrodzenia pracowników ogłoszonego przez Główny Urząd Statystyczny w Monitorze Polskim, a dla absolwentów pełnoletnich 28% i niepełnoletnich 12%. Dla bezrobotnych, z którymi rozwiązany został stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy zasiłek wynosi 75% wynagrodzenia obliczonego jak dla podstawy wymiaru emerytury i podlega on waloryzacji jak świadczenia emerytalne.