Zwiększona ilość w niestopowych stalach konstrukcyjnych takich pierwiastków jak miedź, chrom, fosfor i nikiel w istotnym stopniu zwiększa ich odporność na korozję atmosferyczną. Takie wieloskładnikowe stale, nazywane trudno rdzewiejącymi, w określonym środowisku atmosferycznym mogą być stosowane bez powłok, gdyż po dłuższym oddziaływaniu atmosfery na powierzchni powstaje zwarta warstewka ochronna produktów korozji hamująca przebieg dalszego procesu rdzewienia. Stale te, do których zaliczamy gatunki S235JOW, S235J2W, S355JOW, S355J2W, S355K2W oraz S355JOWP i S355J2WP (ze zwiększoną zawartością fosforu), są wytwarzane zgodnie z norma PN-EN 10025-5:2005. Ich właściwości mechaniczne są takie same jak stali niestopowych konstrukcyjnych (bez liter W i P) ujętych w normie PN-EN 10025-2. Problemy pojawiające się przy spawaniu stali trudno rdzewiejących są takie same jak dla stali niestopowych i niskostopowych. Dotyczą skłonności do pękania zimnego w wypadku wysokiego równoważnika węgla i znacznej grubości złącza. Spawalność stali trudno rdzewiejących jest jednak gorsza od spawalności ich odpowiedników bez dodatków, ponieważ zawierają: do 1,0% Cr, do 1,25% Cu, do 0,15% P, do 0,65% Ni. Więcej uwagi należy poświęcić spawaniu stali zawierających fosfor (do 0,15%), którego obecność wywołuje pękanie gorące. Dopuszcza się wszystkie konwencjonalne metody spawania pod warunkiem użycia spoiwa o odporności korozyjnej odpowiedniej dla łączonych stali.
