Siarka podobnie jak fosfor, siarka jest domieszką szkodliwą o wyraźnej skłonności do segregacji. Z żelazem tworzy niskotopliwą(988°C) eutektykę FeS-Fe, która powoduje pękanie na gorąco. Obecność FeS jest jedną z przyczyn pękania rozwarstwieniowego. Niekorzystny wpływ siarki redukuje się, stosując zwiększoną ilość manganu w stali, który z siarką tworzy plastyczny MnS mający formę bardziej przestrzennych wtrąceń. Zawartość siarki w stalach niestopowych nie powinna być większa niż 0,04%, a w stalach stopowych 0,02%. Wodór jest pierwiastkiem, którego obecność w stali jest szkodliwa, ponieważ powoduje jej kruchość. W stalach ferrytycznych i martenzytycznych jest jedną z przyczyn pęknięć zimnych, dlatego zwanych też wodorowymi. Na skutek malejącej rozpuszczalności atomowego wodoru w stygnącej spoinie zaczyna się on gromadzić w różnych pustkach, w których łączy się w cząsteczki, co powoduje zwiększenie jego ciśnienia. Powstają zatem mikropęknięcia zimne (wodorowe), a także pęknięcia o charakterystycznym wyglądzie rybiego oka, czyli punktu otoczonego jasnym kółkiem (efekt pęknięcia [38]). Pęknięcia te są znane pod nazwą pęknięć typu rybich oczu.
